راهآهن طی سه دههی اخیر در دو زمینه نسبتاً موفق عمل کرده است:
برون سپاری امور و جذب سرمایهی بخشخصوصی برای انجام خدمات پیمانکاری.
فروش واگنها و جذب سرمایهها (که البته متعاقباً با فروش سهم راهآهن در شرکتهای مشارکتی، بخش اعظم منابع آن به خزانه منتقل شد).
اما جذب سرمایه در زمینههای توسعهی ظرفیت خطوط و ایستگاههای موجود برای راهآهن یک معضل دیرپا است. سرمایهپذیری در اموری چون دوخطه و تراکبندی خطوط، تأمین تجهیزات مدرن و گرانقیمت تخلیه و بارگیری، تجهیزات بازسازی خطوط، جرثقیلهای سنگین و غیره با مشکلات جدی روبرو بوده است. البته بخشی از این ضعف ناشی از کمبود شجاعت در مدیران ارشد و بخشی دیگر به سبب ضعف کارشناسی در انعقاد قراردادهای مشارکتی بوده است. اما اخیراً انعقاد تفاهم نامه بابت طرح دوخطهکردنسنگان- تربت حیدریه- بافق و طرح احداث راهآهن کرمان- سیرجان به ترتیب با شراکت ایمیدرو و شرکت گلگهر، امیدهایی را در دل کارشناسان زنده کرده است.
https://ehyarail.com/wp-content/uploads/2023/01/برقی-کردن-خطوط-راه-آهن-احیاء-ریل-ایرانیان.jpg5761024amingeramihttp://ehyarail.com/wp-content/uploads/2022/07/LOGO.pngamingerami2023-05-02 11:09:282023-05-02 11:10:23ضعف سرمایه پذیری در راه آهن
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!